Prof. Timmy Gambin

Jestem profesorem archeologii morskiej na Wydziale Starożytności i Archeologii Uniwersytetu Maltańskiego, gdzie uzyskałem tytuł licencjata z historii.

Po ukończeniu studiów licencjackich uzyskałem tytuł magistra archeologii morskiej i historii na Uniwersytecie w Bristolu w Wielkiej Brytanii, gdzie kontynuowałem studia podyplomowe, przygotowując się do doktoratu z archeologii morskiej. W 2001 roku dołączyłem do Wydziału jako wykładowca wizytujący, a wiosną 2012 roku objąłem stanowisko starszego wykładowcy w pełnym wymiarze godzin.

W ciągu ostatnich lat byłem zaangażowany w liczne wspólne projekty badawcze.

Projekt PaleoMed z CNRS (Aix en Provence) ma na celu rekonstrukcję starożytnych krajobrazów przybrzeżnych i środowisk Wysp Maltańskich. W ramach multidyscyplinarnego podejścia archeolodzy współpracują z geomorfologami i palinologami.

Projekt Ancient Cisterns z CalPoly (USA) bada podziemne systemy zarządzania wodą poprzez wykorzystanie małych zdalnie sterowanych pojazdów uzbrojonych w różnorodne czujniki.

Wraz z wieloma lokalnymi partnerami i władzami kierowałem również licznymi podwodnymi badaniami morskimi w różnych częściach Morza Śródziemnego, w tym w Hiszpanii, Włoszech i Chorwacji.

Uważam się za szczęściarza, mogąc łączyć moją pasję do historii II wojny światowej z archeologią - szczególnie w rozwijającej się dziedzinie archeologii podwodnej skupiającej się na lotnictwie.

Z ponad 50 samolotami odkrytymi i zbadanymi do tej pory, podwodne miejsca katastrof lotniczych szybko stają się integralną częścią mojej pracy.

Obecnie moim głównym projektem jest wykopalisko wraku statku fenickiego u wybrzeży wyspy Gozo - datowanego na 700 r. p.n.e. - jest to obecnie najstarszy znany wrak statku w środkowej części Morza Śródziemnego.

Niedawno zredagowałem tom referatów wygłoszonych na Pierwszej Międzynarodowej Konferencji Archeologii Lotnictwa i Dziedzictwa,

Tytuł prezentacji: Poszukiwanie amerykańskiego lotnika w wodach Malty – eksploracja wraku bombowca z czasów II Wojny Światowej.

W maju 1943 roku Alianci zaczęli przechylać szalę Wojny na Morzu Śródziemnym, przechodząc do ofensywy w powietrzu, na lądzie i morzu. Podczas nalotu na południowe Włochy samolot Sił Powietrznych Armii Stanów Zjednoczonych rozbił się u wybrzeży Malty, w wyniku czego zginął jeden członek załogi. Po wielu dekadach zespół z Uniwersytetu Maltańskiego zanurkował na miejsce katastrofy i przeprowadził systematyczne badania wspólnie z DPAA (Defense POW/MIA Accounting Agency). W tej prelekcji śledzona jest misja samolotu, opisane są okoliczności jego rozbicia się w morzu u wybrzeży Malty oraz późniejsza identyfikacja i podwodne wykopaliska wraku.